زند

تلفظ: zand

(= ژند) (در اوستا) به معنی شرح و بیان و گزارش ؛ (در قدیم) بزرگ ، عظیم ؛ (در ادیان) مجموعه‌ی تفسیر اَوِستا به زبان فارسی میانه ؛ (در اعلام) شعبه‌ای از قبیله‌ی لاق که سلسله‌ی ' زندیان ' (زندیه) از آن شعبه بودند .

نامهای هم آوا:

• زامیاد
• زینت