صاحب
تلفظ: sāheb
(عربی) دارنده ، مالک ، دارا ؛ (منسوخ) سرور ، آقا ؛ (در قدیم) هم‌نشین و هم‌صحبت ، یار ؛ (در قدیم) فرمانروا و حاکم ؛ (در اعلام) لقب صاحب بن عباد وزیر دانشمندِ ایرانی ؛ (در عرفان) صاحب به معنی یار و هم‌صحبت و خداوندگار و دارنده‌ی چیزی می‌باشد.
نامهای هم آوا:
- ثاقب
- ساوا
- سبا
- سَحاب
- سوفیا
- سیاوش
- سیاووش
- سیبویه
- سِیف
- سیوا
- شَباب
- شب بو
- شعف
- شُعَیب
- شفا
- شفیع
- شفیعا
- شفیعه
- شهاب
- شیبا
- شیوا
- شیوه
- صائب
- صاحبه
- صَبا
- صَباح
- صَبیح
- صَبیحه
- صَبیه
- صفا
- صَفی
- صَفیه
- صَهبا
- صُهَیب
- صوفی
- صوفیا
- صوفیه
صاحبه صابرین
ارسال نظر
آخرين وبلاگها
